Leerlooierij in de Rubenstuin
Een put boordevol hoornpitten en kootjes van geiten. Die vondst verraadt dat er in de late middeleeuwen een leerlooier gevestigd was op de plek waar nu de museumtuin ligt. Een belangrijke ontdekking, want tot nu zijn er nog geen leerlooierijen van deze omvang in de stad aangetroffen, zelfs niet in Vlaanderen. Bovendien zijn leerlooierijen met geitenleer eerder zeldzaam. Het leer is fijner en wit van kleur in tegenstelling tot rundshuiden waarvan het leer bruin ziet.
Vroeger werden de geitenhuiden vanuit het platteland aan de leerlooiers in de stad geleverd met de hoornen en pootjes er nog aan. Die uitsteeksels deden dienst als een soort van kwaliteitslabel. De leerlooier liet ze zitten tot hij klaar was met de huiden. Daarna verwijderde hij ze en verkocht het hoorn aan de hoornbewerker. De hoornpitten en pootjes belandden vervolgens als afval in een kuil.
De bewuste put met hoornpitten en kootjes van geiten, foto: Dienst archeologie Stad Antwerpen
Artisanale activiteiten
Ook op andere plekken in de tuin troffen archeologen in verschillende kuilen sporen uit het verleden aan. Het gaat hierbij om archeologische scherven uit de late middeleeuwen (14de – 15de eeuw) en resten van een grote hoeveelheid verbrand materiaal, voornamelijk bouwmateriaal met een hoge concentratie verbrande en verpulverde bakstenen, mortelbrokken, verbrande leem en houtskool. Wat de precieze functie en betekenis van deze kuilen en hun inhoud is, wordt nog onderzocht. Mogelijk hebben ze te maken met artisanale activiteiten.
Wordt vervolgd...
De helft van de tuin werd ondertussen onderzocht. Wie weet wat de tuin van de meester nog meer verhult. Wordt vervolgd…
