Rubenscocktail

De Foodarcheoloog ging wildplukken in de 17de-eeuwse stadstuin van Rubens en nam mixologist Hannah Van Ongevalle mee. Samen creëerden ze Rubens’ secret, een cock- en mocktail die de grenzen van de tijd doet vervagen en ons inviteert op het tuinfeest van de meester.

De Foodarcheoloog verdiepte zich in de 17de-eeuwse beerputten en afvalpakketten van Antwerpen en ontdekte verbluffende verbanden met de zinnenprikkelende botanische stadstuinverhalen van kunsthistorica Klara Alen.

In augustus 1638 schrijft Rubens, die dan in zijn buitenverblijf in Elewijt vertoeft, aan zijn huisbewaarder in Antwerpen “zend vroege zomerpeertjes en verse vijgen, als ze er zijn, of iets anders treffelijks uit den hof”.

Rubens’ verse tuinvijgen van 384 jaar terug vormen de basis van een verfrissend drankje op Museumnacht. Een siroop van verse vijgen en bloemenhoning wordt op smaak gebracht met exotische importwaar als gember, anijs en citrus. Alle smaken worden tot de laatste druppel uitgeperst en geïnfuseerd om niks verloren te laten gaan. Donkere rum zorgt voor liquor & spirit. Gemberbier geeft pit aan de minder bedwelmende variant.

De tuinaanleg bleef evenmin gespaard van de nieuwste trends. Ze werden gebundeld in handige boekjes waaraan meteen ook een kookrubriek was gekoppeld. Zo waren niet alleen Rubens’ hoveniers, Willem en Jasper, maar ook Willemijn, de keukenmeid, mee met hun tijd. In de besloten tuinen van de elite zorgden zuidelijk gerichte muren voor de juiste condities om mediterrane vruchten te telen. Vooral druiven en ook vijgen konden vers geoogst worden. Citrusboompjes stonden in potten en werden in de wintermaanden binnen geplaatst. De geoogste vruchten, zullen echter niet altijd kwalitatief geweest zijn. Zoals Rubens zelf schrijft, was er niet elk jaar iets treffelijks te vinden. Vers exotisch kwaliteitsfruit, zoals sinaasappel, citroen en limoen, kwam vooral via mediterrane kooplui op de markt.